తన పరిచయం నాకిప్పటికీ గుర్తుంది...

నా రెండవ తరగతి ముగిసింది...
ఆ పాఠశాల కూడా మూసేసారు.
మూడవ తరగతి కోసం ఇంకొక స్కూల్ లో చేరాను...
అప్పుడే కావ్య నా జీవితం లోకి వచింది...
తన పరిచయం నాకిప్పటికీ గుర్తుంది.
తను మా స్కూల్ ఎదురుగా ఉండేది...

ఒక రోజు నేను నా క్లాస్మేట్స్ తో బయటకి వచాను...
తను పిలిచింది...
వెళ్ళి ఏంటి అని అడిగాను...
నాకు నువ్వు బాగా నచావ్, నాతో స్నేహం చేస్తావా అంది.
బేసిక్ గా అబ్బాయిలు చాలావరకు బూతులు మాట్లాడతారని
నేను ఎక్కువగా అమ్మాయిలతోనే ఉండేవాడిని...
కానీ ఎప్పుడూ ఒక అమ్మాయితో స్నేహం చేయాలని అనిపించలేదు.
సడనుగా తను అలా అడిగే సరికి ఏం చెప్పాలో తెలియక
నడుస్తూ ముందుకు కదిలాను...
" ఓయ్..! సమాధానం చెప్పి వెళ్ళు " అన్నది...
వెంటనే వెనకకి తిరిగి " నీతో స్నేహం ఎందుకు చేయాలి ? " అని అడిగాను...
తను లోపలికి వెళ్ళిపోయింది...
నేను కూడా కాసేపు తిరిగి క్లాస్ కి వెళ్ళిపోయాను.

రెండు రోజుల వరకు తను నాకు కనిపించలేదు...
అది జరిగిన మూడవ రోజు నా పుస్తకం లో ఒక కాగితం కనిపించింది...
దానిలో ఏదో రాసి మడిచి ఉంది...
తెరిచి చూసాను...అందులో ఇలా ఉంది...
" నాతో స్నేహం చేయటానికి కారణం అవసరం లేదు...
నీకు కావాలనిపిస్తే ఇదే కారణం అనుకో " అని రాసి,
కింద " కావ్య " అని రాసి ఉంది...
తను రాసిన మాటలలో నాకు తన వ్యక్తిత్వం కనిపించింది...
కానీ కావ్య ఎవరు ? మొన్న కలిసిన అమ్మాయి ఎవరు ?
ఇద్దరూ ఒకటేనా..? కానీ తను నా స్కూల్ కాదే..!!?
ఇలా చాలా సందేహాలు వచాయి...

ఆరోజు సాయంత్రం స్కూల్ అయిపొయాక బయటకి వస్తుంటే
తను ఎదురుగా ఉండి కళ్ళు ఎగురవేస్తూ ఏంటి సంగతి ? అన్నట్లు సైగ చేసింది.
నేను తన దగ్గరకు వెళ్ళి " నీ పేరు కావ్యనా ? " అని అడిగాను...
" కాకపోతే ఎంటి ? " అని అడిగింది.
నేను కాం గా ముందుకు కదిలాను...
తను ఆ లెటర్ లొ ఉన్న మాటలు మళ్ళీ చెప్పింది...
నేను వెనక్కి తిరిగి ఒక చిన్న నవ్వు నవ్వి వెళ్ళిపోయాను...
తన స్నేహానికి ఒప్పుకుంటూ చిందించిన నవ్వు అది.
తనకి కూడా అది అర్దమైంది...

ఆరోజు నుంచి మా స్నేహం మొదలైంది...
13 వత్సరాలు ఎలాంటి ఒడుదుడుకులు లేకుండా సాగింది...

-
చిన్నా ( జి.వి.ఆర్ )